toplu taşıma araçlarının alayında yaşanan bir ikilemdir. yaşlı teyzeler, amcalar zar zor ayakta dururken, amk fütursuz liselileri yayıldıkları koltuklarda hiç oralı olmazlar. ve işte o an, insan kendiyle bir mücadeleye girişir. şu ergen piçi uyarsam mı uyarmasam mı? uyarsam mı uyarmasam mı?
bir yandan bastıran vicdan, bir yandan da 'herkesin hayatına kimse karışamaz' düşüncesi.. fena halde rahatsız eder insanı.
tabii ben dayanamıyorum, kaldırıyorum ibneleri. sikerim öyle işi.
edip: hiçbir zaman kendi yapmadığım bir şeyi başkasından beklemem. ve otobüste, metroda, her ne sikimse.. bir yaşlı ayaktayken ben oturamam. yorgunluktan gebersem de oturamam. rahatsız olurum.
hiç kimsenin haddine olmayan uyarıdır özellikle de kendisi oturupta oturmakta olan genci uyaran orta yaşlılar küfrün en hoyratçasını hak ederler nitekim (bkz: niçin kendi yapmadığınız şeyleri başkalarından istiyorsunuz)
Beleş diye sıçmaya otobüsle giden insanlar, bi zahmet bütün gün ayakta durmuş/duracak olan, mecburen otobüse binen insanlardan bir de oturacak yer talep etmeyiversinler.
Gezmeye gidecek kadar gücün varsa, ayakta duracak kadar da olsun.
tabiki de uyarmamali. kimsenin ne yaptigi baskasini ilgilendirmez. belki genc spordan cikti cok yorgun, belki rahatsizligi var. onu rencide etmenin anlami yok. yada oyle bir olaya sokmaya gerek yok. sahit oldum boyle birseye. domus ikiye ayrildi resmen. kimsenin ne yaptigi baskasini ilgilendirmez. ayip yani. oturuyorsan kalk sen yer ver. ayaktaysan yasli iyi tutunsun. onu saglayabiliulriz.
başlık altına yazılan ve ve ilk entry'e gelen eksi oylardan anlaşılıyor ki, tam sikmelik bir gençliğimiz var. ''kimşenin hayatına kimşe kayışamaj taam mı! hem onlay da gezmeyi biliyoylay, ayakta duymayı da biysinley!'' sizin ben vicdanınızı sikeyim.
biz de gidip kimsenin tepesine çökmüyoruz tabii. bunu o gençlerin düşünmesi lazım. fakat bazen fena halde rahatsız oluyorum arkadaş. dayanamıyorum, gidip birinin kulağına eğilip söylüyorum. cevap da hep aynı amk; abi pardon ya, fark etmemişim teyzeyi/amcayı..
rahatsız olana, hasta olana kimsenin bir şey dediği yok, demeye de hakkı yok. ama bir yandan da etik denen bi şey var, saygı denen bi şey var amk. allahın günü görüyorum metroda, liseli ergenlerimiz dizilmişler koltuklara, hahara kikiri gülüp eğleniyorlar, orda zavallı yaşlılar ayakta duruyor. sikerim sizin atarınızı. bu durumda bal gibi de karışırım o ergen hayatlara. kalbini de kırarım, anasını da sikerim. kusura bakmayın canlarım.
