emekli olduktan sonra dünya turuna çıkmayı planlıyorum. kafa rahat, sahil ülkelerinde gezip tozmak. Buralarda kalırsam, arabaların sileceklerini kaldırmakla uğraşır, sabahtan akşama kadar kahvede siyaset konuşup batak oynamak zorunda kalırım yoksa.
Umarım beni asla bir başıma bırakmaz. Birkaç kedimiz ve koca bir kütüphanemiz olur. Bahçemiz falan da olsa fena olmaz. ben çiçeklerimle ilgilenirim o da muhtemelen kitaplarıyla meşgul olur. Sonra bir gün ansızın yine beraber upuzun bir yolculuğa çıkarız. Ardımızda biraz acı biraz tatlı birkaç anı bırakarak...
Yaşlanmamak.
Evrene bu mesajı çok yolluyorum umarım feci bir şekilde son bulmaz hayatım.
Ama yaşlılık fobim olabilir. Belim bükülmeden, dizlerim ağrımadan, kemiklerim erimeden sessiz sakin ölsem 60'ımda falan? Torunum olur severim birkaç sene. Sonra da tık diye giderim. Mis.
