Şu sıralar baya bir kızdığım, eninde sonunda metrobüs'te veya iett otobüslerinde gaza gelip bir hışımla 'sayın çok değerli yaşlı dayılarım/teyzelerim, sürekli sizlere bizler mi yer ver zorundayız, bir insanlık yapıp bir kerede sizler veriniz gençlere yerlerinizi lütfen!..' diye bağırmak için kendimi zor tuttuğum hadise.. yine bir kere bu bağırma isteği doğdu içimde metrobüs'te bir gün, kızdım kendime, 'koala, daha 21 yaşında bir oğlansın, lince uğrayacaksın, sal kendini' dedim. yok efendim, evreni sadece yedi renk ile algılıyoruz. ışığın içinde küçük bir aralığı görüyoruz ve bir de artisçe gözleri kısarak bakıyoruz hayata.. insanlık çok egolandı. ben bu değişimi 61 yaşındaki babamda gördüm. her şey jetski icat olduktan sonra oldu, her şey artistlik oldu. merak, 'ünlüler ne yapmış'a, gelişim, lüks siteye taşınmaya, güç, vücut geliştirmeye, sevgi, fenomen olup takipçi sevmeye, saygı, 'adamsın' yalakalığına, huzur, kedi videosuna dönüştü arkadaş ya. üzüntümüzü, reklamı geçmeden göremez olduk...
Otobüste oturma olayı çok karıştırıldı.
Benim etik anlayışıma göre: kimsenin kimseye yaşıyla da olsa üstünlüğü yoktur; yok 65 üstü ücretsiz olsun, yok yaşlılara yer verin, yok gençler oturmasın, eşek miyiz biz!? "Hem ücretsiz hem öncelikli" demek ki eşeğiz.
Geçen gün otobüste 20-30 yaş arası bir kadın; benim durağa yaklaştık kalktım düğmeye bastım o da yerime oturdu, karşı koltukta da bir kadın 10 yaşındaki çocuğuyla oturuyordu kadın oturur oturmaz öteki kadına laf sokmaya başladı o da anladı yanıt verdi sonra tartışmaya başladılar.
Kadın; küçücük çocuğa takmış neden oturuyor, biz çocukken oturmuyorduk, kucağınıza alsaydınız filan diye saydırmaya başladı, bir an da otobüste kavga çıkardı ön koltuktaki 50-60 yaş amca da kızdı isteseydin ben yer verirdim karışma çocuğa gibisinden çıkıştı.
artık bu olay öyle bir yere geldi ki 10 yaşındaki çocuğun oturması 20-30 yaşındaki kişiye batıyor.
