Geçende otobusteyim, 40-50 yaslarinda bir abla bindi. Yer vermemi gerektirecek bi durum da yoktu ortada. Sonra arkadan adamın biri dürtükledi kalk ablana yer ver diye. Be geriden zekalı koca gotunu kaldirip da kendin versene madem yerini. Zaten gergindim o gün zor tuttum kendimi. Öyle bir durtukledi ki amk mali sırtım delindi sanki.
ineceğim durağa daha çok varsa hayatta vermem ve insanı süzerim bitik duruyorsa yer veririm yoksa öteki türlü yer vermem çok zor, yer veriyorum 3 durak sonra iniyorlar sonra başka birisi oturuyor yerimi piç ediyorlar.
aşırı ihtiyacı olanlar, 2 ayağının üzerinde duramayanlar, ve tatlı bir dille rica edenlere veririm. ancak şöyle bir şey var ki, yüzsüz yüzsüz sırf yaşlı oldukları için, ve siz sırf genç olduğunuz için sizi kaldırmaya tenezzül edebiliyorlar.
geçenlerde tramvaydayım, 45-50 yaşlarında bir kadın bindi. tramvay bayağı kalabalık, kendisinin de herhangi bir fiziksel sıkıntısı yok. ayakta da gayet iyi kalabilmekte. diyor ki;
- ben yaşlıyım, neden bana yer vermiyorsun?
+ çürü iki ayağının üzerinde, umrumda değil.
dememle hem kendim rahatladım, hem de onu orada bir güzel rezil ettim. arkadaşlar bakın ben biraz sinir bozucu olabilirim bunu kabul ediyorum, ama sırf yaşlı diye de yüzsüz yüzsüz sen benim yerime göz dikemezsin. hayır herhangi bir fiziksel sıkıntın da yok, sırf yaşlısın diye "ki fiilen değil, hata rakamsal bile değil" benim yerimi istismar etmeye hakkın yok. ayrıca gencim diye ben hiç mi yorgun olmayayım? ya da o yere sırf gencim diye hiç mi ihtiyacım olmasın? nedir bu yaşlı tabusu?
onun dışında bir de duyarlı ihtiyarlarım var, onlara asla tek kelime edemem. adam 80 yaşında, ayakta zor duruyor. yer vermeye kalktığımda "otur sen evladım, yerini almayayım" diyecek kadar şereflidirler. işte böylelerine sadece yerimi vermem, ruhumu da veririm.
benden kibarca yer istediklerinde yer veriyorum ama onun dışında hele ki yorgunsam beni kaldırmadıkları sürece asla yer vermiyorum. mesela sabiha gökçen'den döndüğüm gün iki yaşlı kişi marmaray'a bindiler. biri ayakta kaldı ama tabii yer vermedim fakat yenikapı'da zaten indiler. ben yer versem bakırköy'e kadar ayakta gitmek zorunda kalacaktım. o yüzden yer vermiyorum.
Toplu taşımada yaşlıya gördüğün anda yer vereceksin arkadaş, onun böyle bi 5-6 saniyelik süresi var o süre içinde basiretin bağlanır yerinden kalkamazsan siki tuttuğunun resmidir. Şimdi yer versem biri "zahmet oldu amk" diye laf sokacak korkusuyla aha böyle 27 durak, kafa camda otobüsün piçi gibi gidersin..
Her yaşlı da Adile Naşit değil amk, yer veriyorsun suratına bakmadan oturuyor.
toplumda bir şekilde saygınlık göstergesi olarak yer edinmiş eylemdir.
oysa bir yaşlının topluma, ülkesine katacağı çok az şey kalmıştır artık.gençliğinde yapacağını yapmış ve ömrünü tamamlayıp bu dünyadan göçmeyi beklemekte olan bu bireylere otobüslerde yer vermek doğru gelmiyor şahsıma.
asıl gençlere yer verilmeli. çünkü gençler dinamik nesil olarak ülkeye,topluma bir hayli katkı yapması muhtemel kitledir. enerjilerinin büyük kısmını önce topluma faydalı olmak için harcayan ( özellikle okuyan,çalışan gençlik) bu kitle daha fazlA AYRICALIĞI hak eden kesimdir. bu yüzden otobüste yer verilmesi, bankada sırada öncelik verilmesi gereken kitle yaşlılar değil gençlerdir.
Tepeme dikip laf söyleyenlere vereceğim varsa da vermiyorum.
kimse kimsenin aile terbiyesini yetişme biçimini etrafa tasdikletmek istercesine bakın bu gençler böyle bilmem ne diye eleştiremez!
yaşlılara saygıda kusur edilmemesi gerektiginden yapılması gereken harekettir. yer vermeyenlere söylüyorum afedersiniz de rahatınızı biraz bozup yer verin ayıp denen bir şey var.
