çok küçükken taşırdım böyle yardım amaçlı, harçlık vermeye kalkarlardı almazdım hiç. para vermeye kalktıklarında kaçardım. atipik bir çocuktum sanırım.
her seferinde başarısızlıkla sonuçlanan bir girişim. * gözüme kestirdiğim teyze benim hırsız olduğumu mu düşünüyor bilmiyorum ama; evinin iki adım ötede olduğunu iddia ediyor her seferinde. tabi insanın hevesi kaçıyor doğal olarak.
eli yüzü nurlu baktığında gözlerinin içi gülen iyi bir teyzemiz ise taşınır ama huysuz, inatçı "şu torbaları taşı bakayım" tiplerinde bi kadınsa hiç taşınmaz.
