canım memleketim. her türlü insanı barındırıyor içinde.
herkes bir şeylerle uğraşıyor.
bakkal, manava sesleniyor: "senin kavunlar da güzelmiş, bir ara koklamak lazım..."
berber bir köşede müşterisine sürtünüyor, garibim müşteri hiçbir şeyin farkında değil.
çük televizyondan siyasi haber dinleyip "yauv büyük adam! vallahi büyük adam..." demekle meşgul...
bir de yaşlı yücelten insan portföyü var. yaşlı yüceltmek... bu tanımı duymadım deme bana. çünkü çevrende bunu yapan en az bir kişi var, iyi biliyorsun. 90 yaşında bir adamla sohbete giriştiğin an, onun eski bir çoraptan farklı, eski bir insanın ne kadar yüce, iyi bir şey olduğunu anlatmaya çalışıyorsun. duyar kasıyorsun amcanın ağarmış kulak kıllarından...
- ah be dedem. kimbilir neler yaşadın bunca sene, ne hayatlar gördün... (rasyonalist kişilik)
- aslan dede, gah da bi oyun havası oynayalım. (ağır angaralı beyaz gömlekli ağabey)
- ya bence çok minnoş, çok tatlı bir şey bu amca. eve götürüp ağzına leblebi atalım, çorba dökelim canım yaa... (pelinsu kişilik)
- uf yha dedeme baq, ulan fhar yha ymnle adam fosil. bunu müseye qaldırmakh lasımmm... (senin ben ağzına sıçayım)
