gençken abazanlık normaldir. haliyle hızlı dönemlerdir. birçok kişiyle tanışılır, flört edilebilir, ileriye dönük ya da gecelik ilişkiler yaşanabilir. normaldir.
30 dan sonra olgunlaşır denilir, lakin 30 undan sonra da 40 olmaktan korkup daha hızlı yaşanılabilir.
40 ından sonra azanı da teneşir paklarsa, şu 50 yaşındakiler ve üstüne ne oluyor?
daha bugün parkta tabiatın güzelliğine bakarken annemle, ve ağacın dibinde oturur arada uzanıp gökyüzüne bakarken ikide bir yalnız kadınların karşısına oturup onları dikizleyen birini gören annemin bana doğru bakan bu adama ''ne bakıyorsun be'' deyişiyle adamın da ''eşek gibi yayılmış tabi bakarım'' demesi bizi bizden aldı a dostlar.
ulan onca kişi geçti mutluluğumuzu bozmadı, kimse öküzün trene baktığı gibi sapıkça ramazan ramazan bakmadı. sen kimsin?
yahu be kardeşim bu ülke de tecavüze uğrayana ''tahrik etmiştir'' diyen insanlar olduktan sonra bu laf az bile.
adamın peşinden bağırdım, ben çocukluğumu geçirdiğim parkımda rahat oturamayacak mıyım be adam? sana ne?
son zamanlar da prozaca başladım. tahammül sorunum var haksızlıklara ve insanın özgürlüğünü, bağımsızlığını yok yere kısıtlamaya çalışanlara karşı.
lakin; benim umudum var. yeni nesiller bu tarz insanlar olmayacak.
