Elimde büyüyen, kendisini yürütmek için elinden tuttuğum yeğenimin geçenlerde gelip hala ben bi çocuktan hoşlanıyorum dediğini duyduğumda hissetmiştim öyle. Devrik bi cümle oldu sanki. Olsun.
bırak benden küçükleri , kendi yaşıtlarımın dahi saçma sapan sosyal medya uğraşlarıyla kafasını bozduğu ve boş boş muhabbetlerin döndüğü ortamlarda kendimi yaşlı hissediyorum . ya diyorum ben nerde yanlış yapıyorum , niye aynı kafayı yaşayamıyorum . dertleri o kadar boş ki , leşler sizi .
henüz yaşlanmamışken dahi yaşadığım anlardır. bugün ilkokuldaki yakın arkadaşımın küçük kardeşini gördüm yıllar sonra, o harçlıklarına çöktüğümüz minik bebe büyümüş eşşşek kadar olmuş. hüzünlendim birden, keşke geri dönebilsem o kaygısız yıllarıma.
