bazen de acı tecrübeler geçirerek içinde olduğunuz durumdur.
dün, belediye otobüsüne bindim. akbil denen zıkkımdan bende olmadığı için, şoföre akbilim yok dedim. normal şartlarda şoför akbilini veriyor, basıyorsunuz ve ona ücret ödüyorsunuz. bu kadar basit bir süreç. bu sefer öyle olmadı. adam bana gayet laubali bir şekilde sen paradan haber ver, kolay dedi. ne lan eroin mi istiyorum ya da kadın mı pazarlıyorsun? bu ne demek? kalakaldım. para vereceğim zaten ama akbili basmam gerekli dedim. uzattı. yavşak. bastım. ekranda 1.50 yazıyor. ben de o kadar verdim. ilerlerken beni geri çağırdı. 25 kuruş daha verecekmişim. ikinci kez kalakaldım. insanlar ne aciz duruma gelmişler meğer, 25 kuruşa tenezzül edebiliyorlar... dedim ki: ama ekranda 1.50 yazıyor, gerisi haram dedim. aynı yavşak sırıtmayla sana hizmet veriyoruz, akbilin yoktu dedi. suratına fırlatmak istediğim 25 kuruşu verdim. ama parayı helal etmediğimi de söyledim. içimde kalmadı en azından. kat kat fazlasını doktor parası versin inşallah. adi herif.
şimdi diyeceksiniz ki nedir sana bu kadar koyan? insanların dininin imanının para olması, değerlerimizi yitirmeyle yüzyüze olmamız. iyilik, yardım, hoşgörü yok mu oluyor diye düşünmem. uzun süre bu basit ama aslında hoş olmayan durumu düşündüm, düşündükçe içlendim. bazen çok saf olabiliyoruz dostlarım, insanların nelere tenezzül edebileceğini anlayamayışımız, o yavşak, para delisi sırıtmaları görünce inanamayışımız hep bu yüzden, saflığımızdan, kötüyü göremememizden. allah topunun belasını versin demek geliyor içimden ama bela çift taraflıdır diye korkup allah'a havale ediyorum. ve çıkarsız, riyasız, parasız, sade ve iyilik dolu bir dünya hayal ederek yazımı bitiriyorum. bir umut...
Bazen bir kac kere yasanması gerekse de insanların artık bir süre sonra davranış degisikligine sevkederek öğrenmesini saglayan sürectir. Neden hep bu benim basıma geliyorun cünkü hala ögrenemedinli cevabı yani.
