çocukluğumu yaşayamadım. arkadaşlarım sokakta oynarken ben gözyaşlarım eşliğinde camdan onları seyrederdim. dedem beni lunaparklarda gezdirmezdi, yaşlıydı. sonra birden öldü zaten. mutlu bir çocuk olamadım, hep dışlandım. azarlandım. halbuki yaramazlığım da olmazdı. tek lüksüm sobanın üstüne tükürüp, köpürmesini zevkle izlemekti. ha birde tükenmez kalemle koluma dövme yapmak...
