kalıcı olabilmek ya da iç güdüsel hayatta kalma dürtümüzün mahsülü amaçlar bütünüdür. yaşamak ve hayat elbette ki çok güzeldir, acısıyla tatlısıyla. yaşamaktan kasıt, normal kalabilmek olarakta düşünülebilir yani güneşli günlerde mutlu günlerde mutluluğa eşlik edebilecek bir ruh halinde kalabilmek.
Kendimi inandırdıklarıma gelecek olursak; yapmam gerektiğine ve yapabileceğime inandırdığım bir türlü başlayamadığım kişisel projelerim, gelmesi muhtemel daha güzel günler, belki birisine katkım dokunur ve hayatına olumlu yönde dokunurum inancı, çok farklı düzeydeki fiziksel ve duygusal her türden tatmin yaşayabileceğim hayatın sundukları (her ne kadar sınırları zaten senin hissedebildiklerinle sınırlı olsa da) vb. şeklinde sıralayabiliriz.
konuya genel olarak baktığımda en son sayılanlara (duygusal ve fiziksel tatmin merakı) ulaşmak için uydurmuş olabileceğimiz en özünce bencil duyguların yattığı inanmışlıklardır.
