Bir keresinde annemler evde yoktu, bende evde tekken gece uyumaya korkardım. Sevgilim beni arayıp uyumamı istemişti. Birkaç saat sonra zil sesine uyandığımda hala telefondaydı. Sanırım en güzel anım bu.
yaşadığım yer küçük bir yerdi yaz olunca 1 ay luna park gelirdi.bu arada benim sevdiğim bir kız vardı bu biliyordu sevdiğimi ama istemiyordu. kardeşimsin benim diyordu. neyse buna mesaj attım yarın gel gezeriz felan diye sabah buluştuk akşama kadar gezdik dolaştık en son hava karamasını bekledim hava kararınca bunu luna parka götürdüm.tabi arkadaşlarıda yanında ondan sonra herkese bilet aldım bindik dönme dolaba abi bana bi göz kırptı aklımdan geçeni anlamışcasına. tam 1 saat dönme dolabda takıldık.o benim yanıma oturmuştu bunun arkadaşları bizim mevzuyu bildiği için hemen yan yana oturdular benimkide mecbur yanıma oturdu. sohbet muhabet çok iyiydi ama kızlardan birinin başı dönüp kusunca kötü oldu.en son bunu evine bıraktım o günü asla unutamam.
beni görüp, başını eğip salına salına arabaya binip merhaba diyip utana utana elini uzatması ve sonra bitmek bilmeyen en güzel anlar devam etti sanırım ömrüm boyuncada devam edecek.
Düşünüp düşünüp bulamıyorum.
Sabaha karşı 4 civarı bir şehrin tek meydanında birinden öpücük aldığım an olabilir. Bir gece vedası.
Anın içine girmeye çalışıp bunu seçtim. Fakat şimdi yaşasan aynı güzelliği sana yeniden yaşatacak tek an deseniz dün yaşadığım kebap yeme anı derim çünkü 50 yıl sonra da aynı keyifle kebap yerim ama aynı kişiyi sevmem 50 yıl sonra.
