insan şu veya bu şekilde yaşadıklarını ödediği bedel karşılığı vicdanına vurur ve huzur veya pişmanlıktan nasibini alır. zaman hepsinin üzerini örter, yeni huzurlar yeni pişmanlıklar getirir. oysa yaşanamamış olanlar için bir bedel ödenmemiştir. ödenseydi olabileceklerin hissettirdiği heyecan ve merak, daimi bir pişmanlık olarak zamana başkaldıracaktır.
"yaptığım hiç bir şeyden pişman değilim, öfkem yaşayamadıklarıma" yazardı bir yerlerde. *
- saydim, seydim ekleri kuskusuz -dim, -miştim ekleri ile gelen pişmanliktan daha katmerli derin yaralar acar kişide. cünkü kişi kafasinda -seydim, -saydim derken rokete bağlamiş mutehait kasa 300 sel gibi varsayimlar kurar ister istemez. bu varsayimlar katmerli nesve içindeyken ansizin sizi bagkur islemi yaptirmak zorunda olan pek sain vatandas haline getirebilir.
dününüz zaten ipotek olmusştur. bugununuz ise borc faizi öder, üstüne üstlük gelecekten almak zorunda kaldiğiniz avanslar ise geberik yatirimlar olur.
öyle ya da böyle büyük bir okkanin altina gidersiniz ve sirtinizda haciniz ile ay yildizli kimlik belgenizi tasirsiniz.
zannımca -seydim, -saydim eklerini mumkun oldugu kadar asgariye indirmek gerekir. -dim -miştim eklerinin fevkalade pişmanlik getiren yan etkileri olabilir. ama pişmanliğin ruh üzerinde etkisi tuz ruhu gibidir vesselam.
tümden yok olmaz -say- -seydim'ler ammavelakin asgariye de iner. bununda en etkili ilaci aklındaki zırank diye söylemektir kanimca.
hergün yudum yudum ölmektense bir kere zirank diye ölmek evladir vesselam...
