kedilerden korkan bir yapım vardır ve sevmem kedileri. ama yavru kedilerden korksamda onları severim , dokunamasamda .üniversite üçüncü sınıftayız . okula gitmek için evden çıktık dört arkadaş . küçük bir yavru kedi , kamyonun önüne tekerleğin arkasında uzanmış, havanın sıcaklığından bunalmış bir gölge bulmuş kendine. arkadaşlarım dalga geçiyor bak sevdalinka kedi diye . ben ondan korkmam ,baksana ne kadar küçük diyorum . o sırada kamyonun sahibi arabaya biniyor . içimden geçiriyorum şimdi araba hareket edecek diye ama ilerliyoruz . arkadaşlarıma diyorum alın o kediyi şimdi ezilecek . bir şey olmaz diyorlar ilerliyoruz . tam o sırada kamyon çalışıyor ve biraz ilerliyor ve çıtırtı halinde bir ses * ben oracıkta ağlamaya başlıyorum niye o kediyi oradan almadım veya niye kamyonun sahibine arabanın önünde yavru bir kedi var demedim diye .olan oldu diyorlar ama ben hala unutamıyorum yaptığım hatayı * . üzerinden 5 sene geçti .. ama her zaman o kedicik acıda olsa aklımda ...
yasamaktir... ellerinin arasindan kayip gitmesine musade ettigin ani yasamaktir.
yasamaktir... acaba yanlis anlasilir miyim endisesini yasamaktir...
yasamaktir... dogru zaman bu mu derken saatin 5 gectigini farketmeyi yasamaktir...
yasamaktir... 13 yil sonra firsat yakaladigin halde, hadi canim yillar olmus dedigin ani yasamaktir...
yasamaktir... 23 sene sonra karsina ciktiginda o ilk merhaba dedigi ani yasamaktir, simdi donusu yoktur, ok yaydan cikmistir...
Ertesi sabah ölecek olan kişiyle sohbet etmek yerine film izlemek ve biraz önce tartıştığınız için pas vermemek. (bkz: pas vermek) (bkz: ananem)
Dostum insanlar ölüyor.
istersen suratına yine bakma, arayabilecekken arama, gülebilecekken esirge tebessümü, gidebilecekken gitme, cezalandır aklınca her kimse o.
Ama ölüyorlar, valla ölüyorlar. Bunu da aklında tut, lazım oluyor bazen.
