dünyada, ülkemizde birçok oluşum ve görüş var.sağcısı, solcusu,milliyetçisi, koministi müslümanı, ateisti, yahudisi, hristiyanı, budustti, cemaatçisi, kemalisti herkes belli bir düşünce çerçevesinde almış başını gidiyor.bu görüşlerin çoğu öyle veya böyle kendi grubu içerisinde birbirlerine karşıtlar her insan kendi görüşünü de hak sanıyor ve bunun yanlış olabileceğini aklına bile getirmek istemiyor çünkü böyle bir ihtimalle birlikte sevdiği, saydığı, inandığı,uğruna yaşadığı herşey çökecek ama bu ihtimali kabullendiği anda diğer insanlara çok daha insancıl yaklaşabilecektir.
insan kapasitesinin dışına çıkabilir daha doğrusu kapasitesini genişletebilir.
başlarda zorlansanız da sonradan hem zihin hem de beden olarak buna alışıyorsunuz.
beynimizin, bedensel gücümüzün aslında çok az bir kısmını kullanıyoruz.
çoğunlukla tembellik ediyoruz.
büyük heveslerle bulunduğu konuma gelip umutları ölene dek tükenmeyen, bir tespite on kitap yazayım derken dördünde hayatı sonlanan palladiolar ile dönüp baktığında yaşamsal reaksiyonların sadece kendisinde olmadığını fark edip karamsarlaşan, ama hayatına burnunu sokanlardan bir türlü kurtulamayan michelangelolar aynı anlamsızlıkta boğuluyor.
