bazen düşünüyor insan, sürekli acı çekiyorum ve acı çekeceğimi bilerek yaşıyorum.. o zaman neden yaşıyorum, mutlu olamadıktan sonra, hayatın tadına varamadıktan sonra yaşamanın ne anlamı var diyor. ve ölmek varken, yaşamak insanın zoruna gidiyor.
Yaşamak zoruma gidiyor çünkü kendi hayatıma kendim yön veremiyorum, kendim kendimin yargıcı olamıyor, kendim her zaman kendim yerine başkasını suçlu buluyor.
Yaşamak istemsizce bir eylemdir. Ama bu eylemi sonlandirmak devam ettirmekten daha fazla elimizde olan birseydir. Eger menmun degilseniz mantikli olan menmun olmadiginiz yerden gitmektir.
hayat zaman zaman bizi kopma noktasına getirir. Vazgeçmek istediğimiz, yapamayacağım dediğimiz dar zamanlarımız olur. işte o an hayat bize işkence yapar. Ölmek çok basit gelir ama denesek onu bile yapamayız. En iyisi derin bir nefes alıp uyumaktır. Ne olursa olsun yaşamanın ne kadar güzel bir şey olduğunu uyandıktan sonra anlarız çünkü.
