üzerinize örümcek atlaması, sabah 9.30 da yatıp, 12.30 da çok gürültülü bir matkap sesiyle uyanmak ve bir daha uyuyamamak. yemişim sevgilisini allah aşkına. uyuyamamaktan ve üzerinize örümcek atlamasından daha fazla ne yaşamaktan soğutabilir ki.
anne, teyze, anneanne gibi; anne tarafında bulunan ve misafirliğe gelmiş olan kişilerin sürekli "sen günden güne zayıflıyosun yav hasret çekiyo çucuk" gibisinden laflar ettiği anlardır.
zayıflamadım arkadaş, milletin içinde aşk acısı çekiyor zayıfladı çocuk ne demektir? anne oku bu entrymi, deme bir daha bana öyle birşey. evleniyoruz biz, hahayt.
gece haddinden fazla içip, sabaha karşı uyanıp her uzvun kendine has tepki şeklinde dönmesi, bulanması, ağrıması ve sonrasında kendi kendine "bir daha asla böyle içmicem" şeklindeki repliklerin tekrarlanması.
savunulacak yanı olmayan düşüncelerin "düşünce özgürlüğü" diye savunulmaya kalkışılması. Bre akılsız, Atatürk olmayaydı sen o düşünceleri bırak yazmayı, özgür özgür düşünebilecek miydin?
oniki yaşındaydım sanırım, kendimden 6 yaş küçük kardeşimle günlük oyunlarımız, kavgalarımız falan vardı. bir gün ben bir tekme atmıştım kardeşimin kıçına.
ağlamaya başladı, isyan ediyordu, kardeşim ilk kez üstüme yürüye yürüye ağlıyordu. öyle dayılanmak için değil, isyan ediyordu, ne yaptım ben sana, ha abi ne yaptım ben sana da bana vuruyosun diyordu ağlayarak, haykırarak.
çok içime oturdu, ben de sadece oniki yaşındaydım. bir daha vurmadım sanırım kardeşime, oyunlarımızın konseptini değiştirdik, o gün bugündür scrabble, upwords oynuyoruz.
birinin abi ne olur'una yanıt verememek, çare olamamak, ondan gözlerini kaçırmak zorunda kalmak. bin tane örnek verilebilir ama örnek yazınca bile aklıma gelen kareler içimi acıtıyor, yaşamdan soğutuyor.
alkolik bir baba ile şizofreni hastası bir annenin ilk çocuğu olan 14 yaşındaki bir kızın psikiyatri servisinde major depresyon tedavisinin tamamlanıp '' abi ne olur o eve göndermeyin beni,ne olur'' diye yalvarması ve sizin elinizden bir şey gelmemesidir.
yenen enfes bir akşam yemeğinin, en sona özenle bırakılmış son lokmasını tam ağzınıza attığınız sırada saçma sapan bir nefes koordinasyonsuzluğu sonucu iğrenç şekilde öksürmeye başlamak, ve yediğiniz yemeğin burnunuzdan gelmesi.
seni seven, sana değer veren, sana bakarken hala yanakları kızaran, gözlerinin içi gülen bir kız varken onu aramamak, sormamak ve gidip hiç değmeyecek, olmayacak kişiye gidip onu sevdiğini söylemek ve o "meşgul" kişiden red cevabı alıp bir köşeye oturmak. -ha ardından da soğuk su içmeyi unutmak-
