benim misal, 7 yaşında bir kuzenim var. sorguluyor çocuk hayatı.
sen sus büyüklerin lafına karışma diyene "neden, ben birey değil miyim" diyor
hadi geç sen içerde oyna diyene "neden, benden sıkıldınız mı? bu masadaki herkes bana gıcık mı kapıyor" diyor.
4 yaşından beri okula gidiyorum, bıktım da ilallah ettim, azıcık oyun salonuna götür beni diyor.
onun da kendince sıkıntıları var işte. yavrum, kıyamam.
sevgili günlük;
her şey üstüme üstüme geliyor. bakkaldan aldığım şekeri elimden alıp yere attılar, sanırım dayanamayacağım...
şeklinde bir günlük tutabilecek çocuk. işin ilginciyse "yaşamaktan bıktım yaa" diyen 18-19 yaşındaki insanların da günlüklerinde şeker yerine başka bir şey geçmiş olması.
