Aslında insan da bir nesnedir... Bir ruhu, bir canlılığı varken de bu böyle olabilir. Ruh artık başka bir yerde, başka birinin yanına gitmiş olabilir ya da bu beden aslında hiç ait olmadığı bir evde sıkışmış. Mengenede bir beden neye benzer ki?.. Neye olacak ancak bir heykele benzer. Gülücükler saçan bir heykele.
Kesinlikle, bu iki şey olmadan da yaşanır. işte bu şekilde; adice, sahtekarlıkla, cesurca bir zavallılıkla, hayalperestin yok oluşuyla...
insanın sırf bu yüzden zamana acımayası geliyor be. Sırf bu yüzden yüzyılları yutup ölmemeli.
Belki bir güncük yaşamak adına.
Bir tweet okuyorsun ve bir insan gülüşü görüyorsun... çocukları güldürebilmiş ve ilk kez denizi göstermiş. Sonrası bir mezar taşı işte.
Bu kadar acı varken nasıl yaşanır?
Bir insan ömrünü neye vermeli?
bizim bir yunus vardı, 20 gün önce vefat etti22 yaşında çocuk. cenazesini ben ve bir kaç arkada teslim aldık. kalp krizi. çocuğun vaziyetini görseniz yaşamanın her durumda ne kadar güzel ne kadar mikemmel bir şey olduğunu bir kez daha anlardınız. yaşamak için sebep saece ve sadece ölüm korkusudur diye düşünüyorum. kaçarı olmadan ölecek olmak kötü lan.
yeniden başlamak. sonucunu yine alamazsın ama veya bu kez alırsın o ayrı. yaşamak için bir sebep sadece yeniden başlamak. mecazi olarak tabii. ve sonucu sorulmamış nasıl olsa sadece sebep işte.
Geride kalanlardır kimi zaman..
Kimi zamansa umut..
Gözlerden Düşen damlalara rağmen biraz daha çekilir kılan umut..
Rengarenk günlerin geleceğine dair umut..
