yaşamak hızlı bir ölme biçimidir

hayatın cazibesinin olmadığının göstergesidir.

aslında bir çok anlamı içerisinde barındıran bir söz.yaşamak hızlı bir ölme biçimi çünkü,

artık degerlerimiz o kadar dejenere oluyor ki hiçbirşey eskisi kadar tat vermemeye başlıyor..
ve artık herşeyi o kadar hızlı tüketiyoruz ki, aşkı, sevgiyi, saygıyı, paylaşmayı biranlık kullanıyoruz ve hiçbir anlamı kalmamaya başlıyor.o nedenle aslında bazen yaşayan bir ölü gibi anlamsız bir hayat içinde kaybolup gidiyoruz..

ve tüm bunlardan sonra belki de yaşamak hızlı bir ölme biçimine dönüşüyor.

yaşamın sonunda ölüm var tabi ama aramızda ölmek için yaşayan biri olduğunu sanmıyorum.

Yaşamak hızlı bir ölme biçimiyse;ölmek yavaş bir ölme biçimidir önermesini, sonrasında ölmek hızlı bir yaşama biçimidir gibi ne söylediğini bilmeyen bir insanın söyleyebileceği, son derece arabesk bir önermeyi insanın aklına getiren, bu anlamda Aristo mantığıyla bir yere varılamayacağını da bize öğreten sözdür.

ya o değil de adamlar fena taktılar bu ironiye anasını satayım yok hayat ölme biçimiymiş, yok yavaş yavaş ölüyoyosun ama yaşadığını sanıyorsun da şöyle de böyle de a.q. eskiden bir tecahülü arif vardı arif olan anlardı. şimdi sağına baksan ironi soluna baksan ahaha lavuğa bak ironi yaptım anlamadı. başlıcam lan böyle işe töbe töbe..

(bkz: to live is to die)

yılmaz erdoğan'ın bu yol nereye gider şiirinde geçen ve insana hayat hakkında özet veren anlamlı söz.