dörtnala gelip uzak asya'dan
akdenize bir kısrak başı gibi uzanan
bu memleket bizim!
bilekler kan içinde, dişler kenetli
ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benzeyen toprak
bu cehennem, bu cennet bizim!
kapansın el kapıları bir daha açılmasın
yok edin insanın insana kulluğunu
bu davet bizim!
yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine
bu hasret bizim!
ormanda ağaçlar arasında var olan yer, besin, ışık ve üreme kavgalarından, ve dahi doğadaki karmaşık bağımlılık dinamiklerinden habersiz kişinin romantik ve iyi niyetli yanılsamasıdır.
nazım hikmet'e vatan haini ve kartpostal şairi diyen (buraya çok pis sıfat gelirdi de neyse) kimselerin bir benzerini, bir dengini daha söyleyemeyeceği; ne de benzer bir içtenlikle bulunamayacağı dilek. dize. söz. davet şiirinden.
Ağaç büyürken acı verirmiş toprağa, kendi de acırmış tabi. Her hürriyetin acı sonu gibi... kardeşcesine olması tek temennimizdir. Fakat Nazıma inat olmayan, olamayandır.
