Bana yin yang ı anımsatan bir dengesi var.
Hiçtik, her şey olabiliriz.
Öyle bir denge var ki arada sürekli doğuyoruz ve sürekli ölüyoruz.
Bu değisime insan oglu varoldugu surece sahit olacagiz.
Ancak zaman mefhumunun değerli kılabileceği, aynı anda hem karşıtlık hem de aynılık içeren hakikattir. Yaşam ve ölüm yalnızca 4.boyuta sıkışmış yaratıklar için anlam ihtiva eder. Eğer bir adım geriye çekilip izleme fırsatımız olsaydı ikisinin de ne kadar anlamsız olduğunu görebilirdik.
doğarken öleceğimizi bile bile doğduğumuzdan mıdır ağlamamız, asla bilemiyorum. ancak durum bundan farksız. herkesin ölümüne birer birer şahitlik ettiğimiz yaşam bize bir ara zor geliyor, sonra ölüm acısını da unutuyoruz ya, işte sanırım aradaki ince çizgi bu.
umarım daha fazla ölüm görmeyiz, belki biz önce gideriz, ne olacağını bilememek de amma bi muallak.
