sadece özel anlarda farkına varırız yaşadığımızın. üşüdüğün bir anda sarıldığın sevgiline duyduğun aşkın ve geleceğe dair umutların bir olup seni ısıttığı bir an, ailenden birini kaybettiğin zaman cenazesinde kendini üzerine bıraktığın toprağın kokusunu hissettiğin ve ne kadar ölümlü olduğunu anladığın an, ölümüne yorgun ve terli olduğun bir anda kafana diktiğin biranın dibini gördüğün an. çok çeşitleri olduğunu düşünürüm bu anların, galiba mesele sadece bu anların farkında olmanı sağlayacak duygu yoğunluğuna erişebilmek.
insan yaşadığını ancak sevdiğinin gözlerine bakınca anlar..daha ötesi o da sizin gözlerinize gülerek bakıyorsa yaşadığınızı anlamayı bir yana bırakın o an için dünyada yaşayan iki insandan birisi sizsinizdir...diğeri de sevdiğiniz insandır.
finallerde alınan berbat sonuclar yaşamınızın farkına varmanızı sağlar ama biraz geçtir nede olsa artık sınıfta kalınmıstır bu saatten sonra yaşama git intihar et.
Bin bir türlü zorluktan sonra bir tebessüm edebiliyorsan yaşadığını anlıyorsun demektir. Ya da mutluluğu doya doya yaşamak hayatta sahip olduğun değerlerin farkına varmak da insana farklı yollardan yaşadığını anlatır.
