Kim yaşadığı şehri sever ki, tüm bunalımlarını; büyüme sancılarını, acılarını, kavgalarını yaşamışsın orada. insan bir noktada hepsini geriye atıp gitmek istiyor. Kendinden, tanıdıklardan, şehirden.
Sevmiyorum diyeni allah çarpar valla. Çanakkale fıstık gibi bir yer burada yaşamaktan memnunum ama artık sıkmaya başladı buralar. 11 yıl oldu buraya geleli ve yerleseli ama çevremdeki insanların hepsi ya mezun oldu gitti ya da başka diyarlarda iş bulup göçtü. iyice bu şehirde yabancilik ve yalnızlık çekiyorum. Yeni bir şehirde yeni bir hayat kursam yeni bir çevre olusturabilsem çok daha mutlu olurdum sanirim.
Yalnızlıktır.Sevilmeyen şey şehir değil insanlarıdır aslında. Selamları farklıdır,empatiden yoksundurlar,bakış açıları,tepkileri ve dahası...Herşey sizi ilgisiz kalmaya ve yalnızlığa iter.
3 yıl yapa yalnız sadece geçer not alarak her gün okulda uyuyarak yaşadıktan sonra anladığım durumdur kısaca.
