Hem şehirden , hem de hep aynı kafadan olan insanlardan bıkmış olan insandir. Yaşadığı şehir artık ona dar gelir , kabına sığamaz olmuştur. Bir fırsat olsa da gitsem der , ama zaman faktörü o insanı bırakmaz, gitmek için zaman gereklidir, o zaman istemesen su gibi akıp geçer ama istediğin an sanki geçmek bilmez.
Bu insanın yaşadığı şehrin küçük olması en büyük etkenlerdendir, her küçük yer sıkıcı mıdır? Hayır, ama hergün aynı yüzleri, aynı yerleri görmek sıkar bu insanı, oraya sığamaz hale gelir, belki ordan gidince özler orayı ama , gitmek istediği yerde olduğu için o özlem kendini sevgiye bırakır.
eğer yozgatta yaşayan biriyseniz , kuvvetle muhtemeldir. her ne kadar ortamlara akmak deyimin vücut bulduğu taşra şehri olsa da yozgat ; yine de sıkar insanı. hey gidi yozgat..
aslında sıkıldığınız şey yaşadığınız şehir değildir. yaşadıklarınız sizi o şehirden sıkılmaya itmiştir. insanların bahsederken küçümsedikleri şehir sevgiliyi beklerken size dünyanın en özel yeri olarak gelmiştir. sıkıcı olan bu şehir değil; sıkıcı olan yokluğun.. sıkıcı olan uzaklığın.. sıkıcı olan imkansızlığın.. sıkıcı olan ulaşılmazlığın..
büyük ihtimalle üniversiteden memleketine tatile gelmiş insandır. istanbul gibi bir şehirde kafası rahat yaşarken bir anda memleketine gidince ufak çaplı buhranlar yaşamış sıkılmıştır.
şehir büyük bile olsa bazen insana dünyanın en sıkıcı kenti olarak gelir.
hele ki ülkenin en sıcak (35', %90 nem, al sana 70 derece) şehriyse, bu dayanılmaz bir hal alır. kışı kış değil kentin, yazı yaz değil.
insanı da insan değil. gerçek yerlileri neredeyse kalmadı denebilecek kadar azaldı. conosu olsun göçle geleni olsun, şehi bambaşka bir yer haline soktu.
