Ben ki bu ülkenin tarihine (osmanlısından, türkiye cumhuriyetine) duyduğum saygıyı başka hiçbir şeye duymayan bir insanım. Yıllarca ailemden bu ülkeyi sevmeyi öğrendim ben. Bu ülke için dökülen kanların kıymetini bilirim. Ama gelin görün ki bu ülke insanı o kadar çok değişti ki, iç içe yaşadığım insanlardan, yaşadığım bu topraklardan, bu insanları bu hale getiren yönetimlerden nefret ettim. Hep düşündüm, şu okuduğum üniversite bitse, karşıma bi ışık çıksa da bu ülkeden gitmenin bi yolu olsa diye. Ben bu gidişi bu ülkenin geçmişinden nefret ettiğim için istemedim. Bu ülkenin geleceği o kadar körelmiş ki, insanlık, adalet adına olan şeyler her gün o kadar çabuk eriyip gidiyor ki artık bu ülkeyi terk etmekten başka hiç bir yol kalmamış.
Yani demem o ki bu ülke insanları artık insanlığını dahi yitirmeye başlamış. Ben hayatımı böylesine körelmiş bir zihniyet içinde yaşamak istemiyorum.
diğer nefret edenlerle birlikte, henüz nefret edilecek bir neden görmeyenlere göstermek ve bunları örgütlemek üzere, nefret etmeyeceği bir ülke için, mücadele eder.
(bkz: boyun eğme)
