kendi hayatı istediği gibi olmadığı için; yaşadığı , ekmeğini yediği vatanını sevmeme durumudur. herkes herşeyi düşünmekte özgürdür . kişinin tercihidir. ama iş vatan ı bölmeye çalışanlara destek vermeye gelince , elbette ki vatanını sevenler orada dur diyecektir.
biraz hamasi. devletliler biraz sıkışınca beceriksizce, hemen koparırlar yaygarayı. vatan elden gidiyor. zira onlar için vatan, iktidardır, ayrıcalıktır.
oysa bizim için vatan, oturduğumuz oda, ailemiz, komşumuz nurten, kocası ahmetle dostluklarımız; bizim için vatan okulumuz, çalıştığımız fabrika, işlediğimiz toprak; bizim için vatan çocukluğumuzun geçtiği mahalle, dar sokaklar, varsa kumsalı, denizi, ağaçları, saklambaç duvarları; bizim için vatan gelin odamız, ideallerimiz, namusumuz, minik kavgalarımız, barış sofralarımız, camilerimiz, havralarımız, ayağımızla bastığımız toprak, ufkumuz kadar gökyüzü.
ne kadar kalabalıksak, o kadar insan aynı duygu. vatan işte bu duyguların kavuşması, tanışık olması.
kim ister bunları kaybetmeyi.
