Ben de de vardır bu. Mesela ruhu illa 40 üstü olacak bir insanın. Nasıl içim geçtiyse artık. Ruhum 40 hissediyorum. Bazen de böylelerini çekemeyip ruhu çocuklarla olmak istiyorum. Çok takıntılıyım görüldüğü üzere.
En anlam veremediğim olaylardandır. Kaç yaşındaysan odur yani. Saklaman ya da inkar etmen neyi değiştirir. Boş yere yalan söylüyorsun.
Geçen gün dolmuştayken gerçekleşen olay:
- buyrun teyzecim. Buraya oturabilirsiniz.
Ters ters baktı:
- istemez! Terbiyesiz. Ben senin teyzen yaşında mıyım?
- ?????
Teyze inecek. Benimki de inat işte. Milletin içinde rezil etti ya beni. illa alınacak o intikam. Koltuktan kalkamadı. Elimi uzattım.
- yardımcı olayım teyzecim dedi.
- bana teyze deme dedim sana.
- ne deyim?
- abla demelisin. Gencim ben daha.
- abla? Kusura bakmayın. Benim ablam sizin kadar yaşlı değil teyzecim. Buyrun.
Saydığı laflar hala kulaklarımdadır.
Teyzecim, öptüm pembe ojeli ellerinden.
arkadaşlık konusunda konuşacak olursak "akıl yaşta değil baştadır" diye önce bir girmek lazım. takıntı yapanları da anlamıyor değilim elbette zira ben de bu konuda aynı gruptan sayılırım. yine de şahsen istisnalardan bazıları olarak 60 yaşında arkadaşım da oldu 18 yaşında arkadaşımda. ha uzun vadede geriye kimler kaldı derseniz bir elin beş parmağını bulmaz bile. o kalanlar da zaten ya yaşıtım ya da aramızda bir kaç yaş farkı olan kişiler. sonuç olarak insanın yaşıtı ve daha üstüyle iletişim kurma çabası gayet doğal ve anlaşılır bir şey oluyor.
Hangi yaşların söz konusu olduğu merak edilir bu durumlarda. Zira 40 yaşında olan birisiyle 30 yaşındaki birisinin arasında yaş takıntısı olmamalıdır. Ama aynı 10 yıllık fark 25-15 yaşları arasındaysa, o zaman arada dünyalar oynar.
Şimdi 18-20 yaş aralığında biriyle 25-26 yaşındaki biri "genelde" elbette bir olmuyor. Ama YAŞ takıntısından ziyade iyi Gözlem yapabilmek gerek. Zira 25inde yeni ergenliğe giren de çıkabiliyor.
