bu mısrada dante 'nin ilâhî komedyası 'na bir gönderme vardır. dante, otuz beş yaşında sürgüne gönderilir ve bu olaydan esinlenerek yazdığı ilâhî komedya 'ya şöyle başlar: "hayat yolunun ortasında kendimi karanlık bir ormanda buldum." dante de bu cümlesiyle hz. davud 'un mezamir 'ine telmihte bulunduğunu söyler. 99. mezmurda yer alan "günlerimiz yetmiş yaşına yükselir" ibaresi ile dante 'nin hayat yolculuğu arasında bağlantı vardır. 102. mezmur 'da ise hz. davud tanrıya: "günlerim duman gibi tükeniyor...ey allahım günlerimin ortasında beni alma" diye yakarır. cahit sıtkı da dante de otuz beş yaşı ömrün yarısı kabul etmelerine karşın ne acıdır ki, yetmişlerine gelemeden ölmüşlerdir...
aslı danteye ait olan sözdür. cahit sıtkı dante gibi diyerek sözün onun olduğunu belirtir.
ama dantenin zamanından üzerinden çok geçmiştir. 35 artık yol yarısı değil ilk çeyrek kıvamındadır.
bu sebeple bırakın kardeşim gencim güzelim karga yaşlı moruk ohh safam olsun ayaklarını.
gencim diyen herkese taş çıkarırım hodri meydan
bir şey daha: yasak merve çok güzel yazmış. ilahi komedyanın ilk 10 sayfasını okuyup, bir şey anlayamadığımdan bıraktım. o ezberlemiş süpelll
otuz bes yas şiirinde geçen, yolun yarısının devrildiğini insana derin bir iç çekişle hatırlatan, kimimizin yaşadığı, kimimizin birkaç yıl sonra yaşayacağı yolun yarısı durumu.
