ben 20 li yaslarda calısıp okuyordum.
velhasılı haftaici nerdeyse her aksam isten sonra taksim e giderdim. icerdim. eglenirdim. dans ederdim. arkadaslarla takılırdım. gecenin korunde eve gelirdim. birkac saat uyurdum. sabah altıda ise giderdim.
su an 40 yasındayım. bir baleye-tiyatroya-konsere filan gidecegim zaman bile haftaiciyse bilet almıyorum. haftanın bir gunu bile duzenimi bozmak rahatsız ediyor beni.
mesela artık kendimi bar disko sabaha kadar takılırken hayal bile edemiyorum. boyle heveslerim kalmamıs. yani gene cıkarım ortamım olsa, ama senede bir cıkarım, senede iki cıkarım, senede uc cıkmam.
gecen gun biri fakirler kaliteli yalnızlık yasayamaz yazmıs. kısmen katılıyorum sanırım. bir isim olsun. bana yatlar katlar kazandırması gerekmiyor. ama atıyorum haftasonu cıkayım, nisantası nda sevdigim bir cafeye oturayım, bir ogle yemegi yiyeyim, ustune lattemi icerken tek basıma kitabımı okuyayım. boyle bir alanım olsun istiyorum.
yoksa inanın kalabalık arkadas gruplarında, sabaha kadar kop koplarda gozum yok artık.
arada es dostla haftasonu operama-baleme-tiyatroma-konserime gideyim, arada es dostla istedigim yerde kahve iceyim, sık sık da kendi basıma istedigim yerde yemek yiyip kahvemle kitap okuyayım. bir de sevgilim olsun birbirimizi cok darlamadıgımız ama ilgisiz de bırakmadıgımız. ben tamamım. ben mutlu bir kadınım:)
