Önceden severdim hafif yağmurlu bir havada yürümeyi, üzerime düşen her yağmur tanesi tuhaf bir huzur verirdi. sonra büyüdüm ve bunun bildiğin gerizekalılık olduğunu anladım.
Her damlanın yüzünüze vurması ve her attığınız adımın sahte pembe mutluluğa doğru adım atmasıdır.
Yürürken, şehirde yürüyen insanların da arada bir yüzüne bakarsınız. Kiminin elinde bir poşet, belki ekmek almış kişi, evine gidiyor.
Her adım ayrı bir umut, her yüze düşen damla ayrı bir rahatlama hissidir. Kafanızdan hep olumlu şeyler geçer nedense yağmurlu havada yürürken. Sanki o yağmur sizin için yağıyordur. Bir an için, yürüdüğümüz süre kadar da olsun mutluyuzdur, yağmurlu havada yürüdüğümüz süre boyunca. Ve her bir gri bulut bizim arkadaşımızdır. Evet.
Çoğu insanın tadını çıkarmak yerine koşar adımlarla bir saçak altı arayışında olduğu anlardan birinde yalnız olmamanız zaten pek mümkün değildir. özellikle çevreniz zevksiz, ânı yaşamaktan korkan insanlarlala doluysa.
Bu anlarda Bülent ortaçgil ve MFÖ şarkılarının dinlenilmesi tavsiye edilir.
edebiyat yapmayın yağmur yağıyorsa ve siz yürüyorsanız ya bi tentenin altında yağmurun biraz olsun dinmesini beklersiniz ya da adımlarınızı genişleterek hızlanırsınız. ayrıca yağmur yağarken telefon kullanamazsınız basmaz dokunmatik, görünmez ekran. şayet kullanmak isteyen kendi bilir.
Lan ağustos sonları işte. Sokakta kolsuz t-shirt ve kapriyle dolanıyorum. Yağmur bir bastırdı. Ama öyle böyle değil. Gözümü açamaz oldum. Durağa yetişmek için resmen yağmur suyunun yaktığı o kıpkırmızı gözlerle %90 görüş kaybıyla dar attım kendimi durağa. Rezillik amk.
dün gece yaptığımdır.
arkadaşım gelmeyecek olsa şu an yine çıkabilirim.
sikerler böyle can sıkıntısını diyip kendinizi dışarı bırakın.
zira bu havalar her zaman yakalanmıyor.
yanınızda birinin olmasına gerek olmadan yürürsünüz, dilinizde sessiz bir dua '' bu günümüzü aratma rabbim '' ardından şükür gelir. yağmur güzeldir. en güzeli, yalnız yürüyüş yaptığınızda zihninizi temizlemesi, doğru olanı görmenizi sağlamasıdır.
yağmur damlalarını tek tek hissetmektir. üstünüze düşen her damlanın içinizdeki kirliliği sizden alıp götürmesidir. gökyüzüne dokunabilmektir bir nebze. avuçlarınıza huzurun dolup taşmasıdır.
An itibariyle metroya binmeden önce yaptığım eylemdir. Bir nevi meditasyondur. Aklınıza olanlar, olması gerekenler bir bir gelir. Şöyle olsaydı, böyle olsaydı, yanında eşlik edecek biri olsaydı diye düşünürsün o yağmurun altında şemsiyesiz yürürken.
