günümüz toplumunda benim de dahil olduğum genç nesil için bir karizma göstergesidir depresyon. sürekli bir atar, sürekli bir gider, sürekli bir duygusallık.
elbette ki bu depresyonu tetikleyici bir şeyler lazımdır heyecanla bekleyen gencimiz için ve yağmur, puslu hava bunların en önemlisidir. saçma değil mi?
yağmurda ıslandım, eve geldim, çoraplarımı çıkardım ''teyyy bu kadar ıslandı hala nasıl kokuyor bu amk'' dedim. budur yani. artan bir istek filan da yok herhangi bir şeye karşı.
