30 aralık cumartesi sabahı beni karşılayan durumdur. insanlar küçük gezintiler yaptırıp kahve içmek için en güzel günlerden biri galiba aklıma hep ne kadar yalnız olduğum geliyor.
öğlendir. soğuktur. çoraplıdır. hayalleri yıkan sabahtır. telefonumda whatsapp bildirimi olmalıydı. bugün her şey değişebilirdi. hayatımı adayacağım birileri olabilirdi. ama olmadı. bari gidip süloya peste koyim biraz.
