yağmurların içime yağdığı günlerdi..
şemsiyeler kırık dökük..
göletlerde yüzünün aksi..
tokalarının yeşilinde baharlar..
huysuz ve şımarıktın evet..
yakışıyordu kocaman gülüşün..
evet arsızdı hayallerin..
ve yalnızdın o hayallerde..
al senin olsun aşkın dediğinde..
ben çoktan başka bir filme dalmıştım..
adı yalnızlık..
... gel ki sevgili yağmurlar dinmeden, gönlümüzün dehlizlerinde açılan yaralar kapanabilsin. her dokunuşun yağmur tadında ılık ve ürpertici olsun ki yaşayalım kalbimizde ki tanıdık izlerimizi..
