Metro istasyonu eve 500m mesafede. Yağmur az yağıyordu trendeyken. Çıktım istasyondan dedim ne olacak ya. Daldım yağmurun altına. Sonra inadına artırdı şiddetini. Yalnızca 3 dk. Koştum. eve vardığımda donuma kadar ıslanmıştım. Rahatlayıp kurulanınca pencereden yağmurun dindiğini gördüm. Utanmasa güneş parlayacaktı. O gün mahalledeki tek salak bendim.
An itibariyle yağmur altında yapılmak iştenen şeydir. Keşke tekrar çocukluğumuza dönebilsek ve yağmur altında sırılsıklam oluncaya kadar eğlenebilseydik. Şimdi yapsak deli derler mi acaba..
