akar aynı insanın hayallerinin aktığı gibi. bitirir yağmur bulutları, aynı hayallerin insanı bitirmesi gibi,tüketmesi gibi. doğanın diğer birçok unsuru gibidir, insanın iç dünyasını temsil eder-bu da evrenin düzenidir işte. yağmur insanı ıslatır, onu hasta eder bazen. aslında yağmurun altında gezmekse hoştur, insanı mutlu edebilir. ama insan ne kadar severse ve ne kadar beklerse yağmurun yağmasını o kadar zarar görür damlaların altında; yağmur da her güzel şey gibi biter-bulutları da bitirerek.
klibi ilk çıktığı gün şarkıya aşık olduktan sonra * bütün hafta bağırsaklarım dışıma çıkana kadar dinlediğim bertuğ cemil parçasıdır.
ayrıca yağmur altında ** yürümemin nedenidir.
ağlatabilir cem adrian şarkısı. subjektiviteyi* zorlayaraktan, cem adrian'ın belki de sesini itici yapmadan söylediği tek şarkıdır. diğer şarkılarını dinledikten sonra vardığım kanı budur. son not olarak dinlenesidir, etkiler, bazen de fena koyar şarkıdır.
yağdığında insanı bazen yazmaya iten damlalar bütünü.
Düşen her yağmur damlası hüzün mü taşır insana, anıları mı hatırlatır ? küçücük bir damlada yılların hüzünleri gizlidir belki de hep saklanır onlar, güneş gizler onları, parlaktır ,görünmez olurlar, bir an mutluyum dersin ama her yağmurda topraktan fışkıran yabani ot misali kaplarlar ruhunu. Biten bir aşkın göklerdeki yansımalarıdır belki ya da bitmemiştir hiç, güneşin yavaşça kaybolduğu gökyüzünde, bulutların pembeliğinde kalan hayallerdir o damlalarla akıp giden belki de
yağmur damlaları pencereye vururken , hangi hayaller sana uyumayı unutturuyorsa , hayat sana onları getirsin demişti bir gün. Mutluluktu yağmur bir zamanlar hani her şeyi yapabilecekmiş gibi hissedersin ya dağları aşarım dersin, yollarda sabahlarım, uykusuz geceleri daha bir seversin ya işte uyuyamazsın yalnız gecelerde hayal kurarsın bu dünyaya inat, koşuşup duran hayatın karşısına dimdik çıkarsın iki kişilik dünyanla. sonra Kerem olur yanarım dersin bir gün ,Ferhat olur delerim dağları, Mecnun olur gezerim çöllerde aç,susuz ama aşkla uzaktadır göremezsin ama bilirsin orda biri var, kalbinde aynı çarpıntı. Gün gelir hayaller çıkar karşına birer birer ; bir gün saat kulesinin yanında görürsün birisini, karlı şehrin sokaklarında düşmemek için sarılmıştır sana, sıcaklığını hissedersin. bir diğeri martıların peşinden koştuğu feribot güvertesinde göz kırpar bir istanbul gezisi dönüşü. Kim bilir kaç aşk görmüş geçirmiş bin yıllık çınar ağacının altında duyarsın sesini bir gün, sadece senin kulağına fısıldar, aşktır söylediği, yanmaktır, coşmaktır. yılın ilk günü bir bowling salonunda açtığın sürpriz yumurtadan çıkar karşına, bir öpücük kondurur sonra.soğuk bir Anadolu şehrinde görürsün sonra bir tane, kapanmak üzere olan bir kafedeki gülümsemesidir, bakarsın yüzüne , bu gözlere ömür boyu bakabilirim dersin. Dersin demesine de işte o an düşler başlar kaçışmaya. Birden yalnız bulursun kendini, olsun dersin ,atlatırım ben bunu ,güçlü olmaya inandırmışsındır kendini, sen kaçarsın; çok sevdiği kedilerden uzak durursun, eski resimleri saklarsın bir köşeye , onun hediyelerini giymezsin bir daha, birlikte yaptığınız mantarlı tavuktan yapmazsın , şarkıları dinlemezsin.kaçarsın bu ülkeden çıkarsın gidersin bir yaz sabahı. Bir çocuğun gülümsemesiymiş aslında mutluluk dersin, boğaza karşı oturup çay içmekmiş, her gece çıkıp dağıtmakmış .hem ailem var benim arkadaşlarım da dersin ,kaçarsın işte, nedir ki? Her şeyden kaçarsın da rüyalarından kaçamazsın işte ,en zayıf anında bulurlar seni, yakalarlar, kaçamazsın kendinden ,benliğinden, gecelerce uyumazsın,uyuduğun anda onu görürsün; bazen gülümser sana,umutlanırsın ,bazen başkası vardır yanında ,ağlarsın ama her uyanışta bir hüzün kaplar yüreğini, bilemezsin pişmanlık mıdır acıtan içini, yalnızlık mıdır, gururun mu? aslında onsuzluktur yakan içini ya neyse çaktırma, atlatırsın be, nedir ki?
2006 queraimo
