benimdir. antalyadan ankaraya giderken cok siddetli bir yagmur vardi. bir suru kaza yapan araclarin arasindan geciyorduk ve bize bisey olucak diye cok korkuyordum. hem agliyordum hem de allahi teselli ediyordum. lutfen aglama, soz sana buyuyunce kek yapacagim. hemde kakaolu...
çok küçükken yağmur yağdığında tanrının ağladığını sanırdım ben de...kış olduğunda içi sıkılır, ağlar zannederdim.. zaman geçti, mevsimler değişti,insanlar değişti..hatta düşüncelerim bile biraz değişti..yağmurdan pek hoşlanmam ağlamayı anımsattığı için.. artık yağmur yağdığında tanrı üzülmemi istemediği için, göz yaşlarıma kıyamadığı,kıyamayacağı için yağmuru yağdırıyor diye düşünüyorum...***