en sevdiğim eylemdir. bir yere yetişmeden kendi düşüncelerinle yürümek en güzeli. tabii bunu yaparken dışarıya saçma sapan kötü bir hava vermekten insan kendini alamıyor.
üzüntülü ve moralsiz olduğum günlerde beni rahatlatan en iyi şeylerden biri de diyebilirim. hafif, yavaş ve durgunlaşmaya yeltenmiş yağmur taneciklerinin altında, hafif rüzgarlı bir havada, sokaklar ıpıslakken, kulağında rahatlatıcı, sakin bir müzikle evin yolunu tutuyorsun...
