Ne vakit yağmur yağsa dilimi sele götüren bir Yavuz Bülent Bakiler şiiri.
Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
''gel'' diyorum duymuyorsun beni bir türlü
seni böyle hayal meyal yaşamak çok zor
uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
ellerim boşlukta kalıyor.
Bir gün çıkıp gideceksin
sonra arkandan yine ince bir yağmur yağacak
cadde cadde, sokak sokak
sayıklar gibi dolaşıp seni arayacağım
Beni bir köşe başında ağlıyor bulacaklar
saklamak zor olacak, çaresiz kalacaüım
seni sevdiğimi anlayacaklar.
üstüme yağmurlar yağacak
inci bir dal gibi birden kopup kırılacağım
Kaldırım taşlarında sıcaklığım kalacak
Kahrolacağım.
Bu şiiri yağmur yağarken yazdım
Ezanlar okunuyordu minarelerden
seni düşünmeseydim yağmurlu havalarda
sokaklara çıkmayı göze almazdım.
Melul mahzun dolaşmazdım akşam karanlığında
duraklarda yapayalnız kalmazdım.
Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
''gel'' diyorum duymuyorsun beni bir türlü
seni böyle hayal meyal yaşamak çok zor
uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
ellerim boşlukta kalıyor.
