Ruhu dinlendiren eylem. Özellikle sonbahar yağmurları. Bu yağmurlar altında yürürken yalnız, bir yandan kasvet duygusuna boğulurken, bir yandan ruhunuz kuş kadar özgür olur. Tek başına olmak ayrı bir hava katar bu yürüyüşe. Bazen durur gökyüzüne bakarak ıslak bulutları izlersiniz.
samimiyetsiz bir harekettir. bildigin ozentilik lan.
"gozyaslarimi ortsun diye yagmurda yuruyorum"
he tamam oldu. ben de gozyaslarimi ortsun diye okyanusta yuzuyorum zaten. ama guzel oluyor spor oluyor hem. acayip formda bir vucuda sahip oldum. te allahim ya.
kimi zaman güç arar insan. zerresine kadar tükenmiştir ve bir damla bekliyordur. adı umuttur onun. adı histir. kendini kaybetmek uçurumunun kenarında beklerken seni ensenden tutup çekecektir. işte...yağmur altında tek başına yürümek insana bunu verir!
insanın içini burkan bir durum. o yağmurlar tenine değil de sanki içine içine yağarlar o şarkıdaki gibi. içine yağarlar ama içindeki kuraklık bir türlü bitmez, suya doymaz önceleri sonra da taşkın olur sel olur gözlerinden akar o yağmur damlacıkları...yine de yol bitmesin, sonsuza kadar yürüyeyim istersin...
