istanbul cevahir de kaşıkla adlı restoranda anne yapımına benzemese de gayet lezzetli versiyonu yenilebilen ve sarımsağın kayseri mutfağındaki otoritesinin sembolü yöresel yemek.
salça, biber, soğan ve kıyma ile pirişilmiş sos yeni pişirilmiş şebitlerin her birine yedirilir. şebitler üst üste dizilir, yükseklik ailenin açlık durumuyla doğru orantılı olarak yıkılana dek artabilir. daha sonra meydana gelen büyük lezzetli cisim pasta keser gibi dörde bölünür. tabaklara servis edilir. yanına da sarımsaklı yoğurttan ziyade yoğurtlu sarımsak koyulur. 4e bölünmüş yağlama parçaları küçük rulolar şekline getirilir, bu sırada kullanılacak tek yardımcı eldir. parçalar yoğurta bana bana yenir. yenir ve yine yenir.. kolesterol açısından son derece yüklüdür bu arada..
Kayseri Mantısına tercih edilesi Kayseri yemeği. Yufka üzerine serpilmiş yağlı ve salçalı kıymadan ibarettir basitçe. Üzerine sarmısaklı yoğurt dökülerek yenilir.
kayseri'nin en önemli lezzetlerinden biridir. başka illerde bilinmeyen bir taddır.
şehir dışında yaşıyorsanız, anneye bir telefonla sipariş verilebilecek yemektir.
anne bir kavanozun içinde önceden hazırlanmış yağlamanın o kıymalı, salçalı baharatlı harcını yollar. yanında da hafif pişirilmiş şebitleri yollar. sizin yapmanız gereken tek şey, şebitleri hafifçe teflon tavada , harcı da tencerede ısıtmaktır. sonra harcı şebitlerin üzerine yayarsınız. sarımsaklı yoğurdu da hazırladınız mı, tamamdır. afiyet olsundur.
yogurdu çeyrek dairelik dilimin içine dök, çatalın iki ucu arasına hamurun alt kısmını köşesinden itibaren geçir ve kıvırttır şimdi, rulo gibi olunca tek hamlede ağzına götür, iki ısırıkda bitir işi... afiyet olsun...
özellikle bağlarda sıkça yapılan, kilo aldırmasına rağmen hiç düşünülmeden yenilen kayseri yemeğidir.
ince şebitler (lavaş) sac üzerinde pişirilir, kıymalı harç üzerine yayılır her şebitte bu tekrarlanır ve bütün şebitler kat kat
koyulur.
sonra yuvarlak olan şebitler artı şeklinde kesilir ve her bir parça rulo yapılıp sarımsaklı yoğurda batırılarak afiyetle, iştahla yenir. başka bir ismi yoktur sadece yağlama.
Bugün ilk defa gittiğim Kayseri'de mönüyü getiren garsona "yahu bu ne, iyi bişi mi" diye sormamla beraber içerisine düştüğüm macera sonucu tükettiğim, daha önce benzer bir lezzetini tatmadığım yöresel, harika bir yemek.
annemin uğuruna partiler verip (evet yağlama partisi) tüm eşi, dostu, konuyu, komşuyu semirtmeye çalıştığı inanılmaz tat. özellikle yufkalar hafif gevrek kıvamda ve sosun yağını daha tam çekmedilerse uğruna ölünebilecek lezzet. yalnız yer sofrasında yenmesi en makbulüdür zira yedikten sonra insan en fazla yuvarlanarak sofradan uzaklaşabilir.
kayseri denince akla bir erciyes iki yağlama 3 yağ mantısı gelir.
pastırma ve sucuğu geride bırakacak kadar güzeldir.
uğruna destanlar yazılası bir yemek türüdür. lavaş ekmeğin kolay ulaşılabilir pozisyona gelmesiyle yapımı %85 ölçülerinde kolaylaşmıştır. eskiden o hamuru açmak vardı...
Şebit denilen ince yuvarlak lavaşın üzerine kıymalı, domatesli, salçalı sos sürülerek, üst üste yağlanıp sonra bıçakla pasta şeklinde kesilip sarımsaklı yoğurt ile yenilen fazla kaçırıldığında kıvrandıran ağır ama nefis Kayseri yemeğidir.
kayseri durağımızda tattığımız lezzettir. 'bunu yapmakta ne var ki ben bunun daha iyisini yaparım' diyerek aylar önce aile fertlerine söz verdim. yoğun aile baskısı sonucu dün akşam sonunda yaptım.
internetten tarifine bakmadım, sadece gözlemlerimle yağlamayı şu şekilde yaptım:
mayalı yumuşak bir hamur yoğuruyoruz. ele yapışacak kıvamda. mayası gelmesi için dinlenmeye bırakıyoruz.
üstüne sürmek için şöyle: bol yağda * kıymayı ve soğanı kavuruyoruz. bir kaşık salça ilave ediyoruz. ve soğumaya bırakıyoruz.
hamurun mayası gelince bir çorba kaşığı miktarınca pazılar yapıyoruz. onları merdane yardımıyla açıyoruz. teflon tavada * pişiriyoruz. sonra hazırladığımız malzemeyi üzerine sürüyoruz, tekrar pazı açıp pişirip üzerine koyuyoruz. kat kat bir hamur bir iç malzeme ekliyoruz...
püf nokta: benim yaptığı iç malzeme çok yağlı olmuş, mümkünse daha az yağ eklenebilir... ama kuru kalmaması için hamurun her yerine sürmek lazım.
aile fertlerinin görüşleri:
eşim: kim bilir bir daha ne zaman yapacaksın... artık bu lezzeti unuturuz.
