Şu 21 yıllık yaşamım içinde şunu fark ettim, yazısı güzel olan insanlarla anlaşamıyorum. Nerede yazısı güzel insan onunla bir anlaşmazlığımız oluyor, arkadaşlığımız bitiyor falan.
Böyle inançlarım yok ama yazı stili önemli ya..
orta okulda dilek adında bir türkçe hocamız vardı. mendeburun, pis yobazın tekiydi hiç sevmezdim kendisini.
sadece eğik yazıyla geçirirdi sınavları, her derste tek tek kontrol ederdi yazılarımızı.
bu yüzden yazım eğik ve küçücük vee bir de onun yüzünden orta parmak yamulmasına sahibim.
Berbat bir yazım var, lise bitene kadar sorun oldu, hocalar yanına çağırıp elinde sınav kağıdı azarlardı, bu ne bizim yazı diye. Babam da öğretmendi, kendinden utanmıyorsun bari baban için güzel yaz derlerdi.
Üni ye geçtik, 1. Sınıfta mesleki olmayan dersler de vardı. Türkçe ci amfinin ortasında tüm sınıfa benim vize kağıdımı dolaştırmıştı, rezil etmek için, araya hep çalıştığım yerin sahibini sokardım, Mustafa abi. Mustafa abi de benim bölümden eski mezun bir abiydi hocayı tanırdı, türkçe den öyle geçtim. Her ders konu ederdi benim yazımı. Üni biteli oluyor 3 5 yıl benim yazı hâlâ berbat.
Bazen işte iş sözleşmesi imzalıyoruz, karşı taraf esprisine "ne kadar güzel bir yazı" diyor. Bende dönüp "Siz asıl bilgisayar da yazdıklarıma bakın" diyorum.
Benimdir. Üniversitede ödevlerdir,projelerdir,sınavlardır bunun çok ekmeğini yedim. Bazı hocalar sırf yazı güzel olduğu için bile yüksek not verebiliyor.