bir başlığın altına yazmaya başlayıp sonradan paylaşmadan sildiklerimizdir. genelde yazdıklarımızın anlaşılmayacağı kaygısından dolayı sileriz. ben başlığı açana tepki niteliğinde yazdıklarımı siliyorum mesela, anlamaz diyorum, değmez diyorum. zaten anlayacak olsa bu başlığı açmaz diyorum çoğu zaman. taslaklar daha iyi anlatıyordur belki yazarın hissettiklerini kim bilir..
Her seferinde elim gidiyor telefona bir kere sesini duymak istiyorum bir kez olsun nasıl olduğunu bilmek istiyorum. Sayfalarca yazılar yazıyorum, her kelimeyi özenle seçiyorum ama yazılan onca yazıdan bir kelime dai ona ulaştıramıyorum, yapamıyorum.. Biz böyle konuşmamıştık onunla, söküp atmayacaktik birbirimizi. Her zaman en kıymetlimiz olacaktık. Yine yazdım sayfalarca yazılar, nasılsın ile başladım derslerine iyi çalışacağına söz ver bana ile bitirdim. Bilirim o eşşek herif düşünmez kendini, düşünmez geleceğini, kısa vadeli dönemlerin adamı o çünkü. Yine ondan daha çok düşündüm onu. Ama bir tek tuşa basıp yollamak yerine, duvarları yok etmek yerine yazılan onca kelimeyi yok ettim hemde saniyeler içinde. Kırıldı bir kere kalbim, kırıldı bir kere gururum en önemlisi de hayallerim.. Belki yine yazarım sayfalarca yazılar ama sildiklerim içinde yerini alırlar onlarda tıpkı şuanda olanlar gibi..
buraya bile yazmaktan çekinebileceğimiz şeylerdir. 100 kere yazar 100 kere silersiniz, bir tuşa basıp gönderseniz belki her şey daha güzel olacak ama yapamazsınız. yani doğal bir şeydir panik yapmayın.
