karanliga duyulan aski anlatan depresif siirlerdir.
alip goturmeyin beni karanliklardan
nasil olsa
ben merdiveni dayarim istedigim isiga
istedigim kapiyi aralarim
sizin basamaklariniz
baska zirvelere cikar
benim aydinligim
zifiri olur size
ben kendi aydinligimi bulurum...
madem ki düşmüsün yusuf misali
kör bir kuyuya
yoksa bir ip yahut ipli kova
cebinde atesin varsa
niçin yakmazsin atesini
yoksa sen de bezdin artik yalanci aydinlıklardan?
mesaleni yaktiğinda tükürükle söndürmelerden bezdinse
birak içinde ısık sade sana parlasin
körler kendini badem gözlü sansin
senin mekanin ve merteben karanliklardir
Dönerken gün geceye dünyamı karanlık basar
Sarı, kırmızı, mavi yoktur siyahın tonları var
Bütün renklerin içinde olduğu tek bir renk var
Öyle ki karanlıkla örtülür bütün bu renkler.
