genellikle türkçe yazarken kullanmak zorunda kalınan ingilizce kelimelerin ya da kısaltmaların sonuna ek getirirken yaşanan gerginliktir. yani en azından ben yaşıyorum. esasında eminim ki benle aynı gerginliği yaşayan çok insan var. hatta bunların hepsinden birer lira alsam zengin olurum ama şimdilik kendi adıma konuşayım. kullanılan kelime özel isimse iş kolay, atıyorsun bir tırnak ama değilse insan ne yapacağını şaşırıyor. tırnak içine alsan, sanki vurguluyormuşsun gibi oluyor, o da olmuyor. ayrı yazsan tüm imla kurallarını sikip atmış oluyorsun, o da olmuyor. bitişik yazsan hiç olmuyor.
en basit örneğini entry kelimesini kullanırken yaşıyoruz mesela. "bu entrymde" desen içine sinmez, "bu entry mde" desen çok abuk, "bu 'entry'mde" desen daha abuk. "bu entarimde" desen yavşak ve laubali bir karakter sahibiymişsin izlenimi doğuyor. "bu girimde" deyip çok bilmişlik yapmak da hoş değil bence. insan ne yapacağını bilemiyor kısacası benim canım yazar kardeşim.
