e ne demeye yazar oldun lan o zaman? diye kendini sorgulatır bu olay.
o kadar bilgi verebileceğim şey var, üşeniyorum arkadaş. konu kısa değil çünkü. eminim yazarların çoğu da böyle hissediyordur, üşeniyordur. yoksa durum kötü.
bu aralar pençesinden kurtulamadığım enteresan bir duygu/durum hali. olaylar, konular, kavramlar, düşünceler beynimin içinde sezgisel olarak bütünüyle kavranmış bir vaziyette yorumlanıp cümlelere aktarılmak için bekliyorlar ama ben ne yapıyorum? hiçbir şey. evet abi, hiçbir şey yapmıyorum. aslında kafamın içinde hepsi, inanmıyorsun ama yemin ediyorum hepsi kafamın içinde...
konuyla alakasız ama;atalet momenti sebebi budur bence. fizik terminolojisinde ki anlamıyla değil tabi. * kişinin atalet momenti ne kadar yüksekse yazmaya o kadar üşenir. bu sadece sözlük için geçerli değil. yazılabilecek her alan için. aklında çılgın hikayeler, fikirler dolaşır ama yazamazsın ya işte hep bunun yüzünden.
