adamı ağlatır be. aga alkolik değilim merak edilir diye söylüyorum; ağzımın tadını da bilirim ama. severim sarhoş olmayacak kadar içmeyi. özellikle de rakıyı tabi. şarabın beyazını sevmem, ama ikram edildiğinde de '' banane banane ben beyaz içmem illa kırmızı olacak'' demem.
geçenlerde bir arkadaşım ikram etti, 4 yıldır saklıyormuş. aman yarebbim o da ne öyle. belki 100 çeşit şarap içmişimdir bugüne kadar ama 99u bir kenara bu bir kenara.
hani çizgi filmlerde iksirler olur ya çızık filmin kahramanı kafaya diktiğinde hepimizin canı çeker, ahanda işte öyle bir şey lan.
şirin baba ibnesi çok yapardı bunu; aklıma gelmişken kulaklarını çınlatayım. onun dalgasına kaç defa babafingom şişmişti de korkmuştum ilerde işlevini yitirecek diye. allah'a çok şükür.
neyse,
küçükken öksürüğe tutulmuşuzdur hepimiz de annelerimiz içirmiştir; bir şuruptan bahsedeceğim; adı perebron
işte onun tadını bilenler en iyi anlayanlardır beni. tadı aynı ona benziyor çünkü maykıl.
velhasılı kelam içtik ama doyamadık amk. gittim bizim büfeci hüseyin'e sordum ertesi gün. onların üretimi durdu demez mi!
kafayı sıyırıyordum az kala, kahroldum agalar.
şimdi burdan bir şey daha söyleyip izahati kapatıyorum. aga bu şaraptan bulan olur da söylemez, mesaj atmazsa fenerli olsun, fenerliler siz de hemen gülmeyin feneri tutanlar da cimbom lu olsun lan. son sözüm budur
