buz tutmuş saate bakmak
anıları söndürmezki
bu yollarda yürümek zor
sanki sonu yokmuş gibi
sözler gümüş prangalarım
yağmur ılık gözyaşlarım
karanlık çökünce şehre
birden durur yalnızlığım
kapalı kapılar ardından
bir mavi ışık sızar
göremezsin yüreğini
bu o dersin kalbin kanar
yazdan kalma rockımsı
bir tad bıraktı bende
mezesi paraymış meğer
yaşadı bu leş şehirde...
