ilaveten postmodern ve dekonstrüktif söylemdir. temelinde derridanın metin olarak dünya idesi yatar. yani metinaşırılık, transtextualität bahsi. her metin aslında birbirine bağlamlanan eklemlenen bir silsiledir.
roland barthes' ın aşmış denemesi. yazarın ölümü okuyucunun doğumudur, demiştir. yalnız yazarın bu ölümü her yere çekilebilir. yani, metaforik bir ölüm, yazmayı bırakmak veya doğal ölüm. hülasa, okuyucu kitabı okumaya başladıktan sonra yazar her şekilde ölüdür, demiştir barthes.
mümkünse ölümümü görmeliyim. mesela yavaş yavaş bedenimden parçalarımı almalı ölümüm, önce ayaklarımı, sonra ellerimi, sonra gövdemi... ölümü doyasıya tatmalıyım. ölümün o acımasızlığını ve etrafımdakilerin umutsuz vedalaşmalarını görmeliyim. çığlıklardan ziyade güzel bir müzikle uğurlanmalıyım ebedi aleme. ya da yakılmalıyım kordon'da sonra da küllerim denize atılmalı ve uğurlanmaya gelen herkes şaraplarını havaya kaldırarak kocaman bir siktir çekmeli bana.
