unutkanlığın sözlük yazarlarında olması. bende ayni dert den muzdarip olmamı yaşlılığıma yoruyordum. bu genç yazar kardeşlerimizde de unutkanlığın olması beni biraz olsun rahatlat dı.
bu türün örnekleri yolda giderken nereye gittiklerini de unuturlar..
namazın ortasında hangi vaktin namazını kıldıklarını düşünürler..
halı sahada top sürerken hangi kaleye gitmeleri gerektiğine karar veremezler..
en büyük karmaşayı da evlendikleri gece yaşarlar*..
akla gelen cok güzel bir tanimin muhtemelen yok olmasi, ziyan olmasi ile sonuclanir.
birseyler karalanir ama tanim, o girmek istenilen tanim degildir aslinda.
tam tamam şimdi gider gitmez ilk bunu yazacam dersiniz. bilgisayarı açıncada aklınızdaki bütün kelimeler uçar. bilmem kaç kez başıma geldi. bu o kadar asabımı bozuyor ki hiç yazma hevesi kalmıyor.
her yazar bu duyguyu bir kez olsun tadacaktır denilen durum. tam entry giriyorsun kelimeler beyninde uçuşurken, zırrrr telefon. gel de daha topla şimdi. sana da, seninle konuşana da diyerek düm düz gidilir.
